obowiązki, panno Gallant.

że gustownie urządzona, elegancka rezydencja zupełnie nie wygląda na dom młodej kobiety.
- Gloria się bała, proszę pani. Mówiła, że pani będzie przeciwna, że każe jej zerwać z
- Przeraziłeś mnie śmiertelnie. A teraz skończ z tą farsą i wypuść mnie natychmiast.
spędziła następnych jedenaście lat, tęskniąc za Londynem, przyjaciółmi i dawnym życiem, ale
płonie, serce waliło młotem, dłonie zaciskały się na ramionach hrabiego.
- Santos? - Zamrugała jeszcze nieprzytomna, ale szybko się ocknęła. - Znowu przysnęłam, tak?
- Czym sobie na to zasłużyłem? - spytał.
- Więc uważa pani, że moją kuzynkę da się nauczyć tego i owego. Widzę jednak, że
żadnych konsekwencji. Poniosłaby je natomiast Alexandra. Zaklął pod nosem. Był
- William. - Gloria pokręciła głową. - Jaką małą kolację, mamo?
bardzo dumny.
Czego więc chciał? Tego, co dawała mu Gloria?
Lucien omal nie zerwał się z fotela. Z wielkim trudem zachował spokój. W progu, z
rzeczy, które mógłby zrobić dyskretnie. Wprawdzie nie miał ochoty rozmawiać na ten temat,

- Wiem, kochanie, jakie to dla ciebie straszne, ale
- Prześlicznie wyglądasz - pochwalił Nik, podając
*„Co więcej, jak Władczyni dach zabrali, tak i u pozostałych czegoś w domu brakuje!” – Jakaś przenośnia albo przysłowie. Nie odnosi się do treści, chyba, że Marinka tłumacząc dla Fabryki połapie o co chodzi.
- Bo nie ma mamusi?
przed identyfikacją.
Zarówno co do rzeczy, jak co do ludzi.
87
chociaż z adnotacją, że mimo zapału i niewątpliwej
- Proponuję ci małżeństwo z rozsądku. To jedyny
- Pomóc ci?
- Tak.
- Nic. Przynajmniej z tego, co wiem. - Hm.
- Tylko nie ja, Ash. Proszę. Nie wiedziałbym, co
Ten moment nastąpi już wkrótce. W nocy
i znalazła kolejne dwa, dość głębokie skaleczenia.